Gustav Klimt to austriacki malarz, światowej sławy mistrz przedstawiania kobiecego ciała. Swego czasu artysta zyskał skandaliczną sławę dzięki swoim pracom „nasyconym” nieskrywanym erotyzmem.
Na przełomie XVIII i XIX wieku obrazy o tak erotycznej treści wydawały się zbyt odważne i szokujące dla koneserów sztuki, przyzwyczajonych do dzieł mistrzów szkoły klasycznej. Ale skandal nie stał się przeszkodą dla sławy, którą Klimt był obficie darzony za życia. Przedstawiciele europejskiej secesji uważają Klimta za twórcę tego nurtu. Dziś słynne obrazy mistrza są sprzedawane za bajeczne pieniądze.
Biografia
Ten znany przedstawiciel secesji urodził się latem 1862 roku w Penzing, jednej z 23 dzielnic Wiednia. Penzing słynie ze swojej malowniczej przyrody, ponieważ znajduje się na skraju Alp Wschodnich, a jedną trzecią tego obszaru zajmuje Las Wiedeński.
Pierwsze kroki w swojej twórczej biografii mały Gustav poczynił pod okiem ojca, który nauczył syna mieszania farb i nakładania ich na płótno. W wieku 14 lat młody artysta został uczniem szkoły artystycznej i rzemieślniczej w Wiedniu. Jako specjalizację Klimt wybrał malarstwo architektoniczne. Idolem młodego człowieka podczas studiów został Hans Makart, który tworzył w gatunku historycznym. Co zaskakujące, w latach studenckich przyszły mistrz art nouveau różnił się od postępowych towarzyszy tym, że szanował konserwatywne zasady akademickiej edukacji.
Malarstwo
Na początku lat 80. XIX wieku Gustav i jego brat Ernst wraz ze swoim przyjacielem Franzem Machem malowali freski w teatrach w prowincji austro-węgierskiej. W połowie lat 80. młodzi artyści ozdobili teatr i Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, za co Franciszek Józef uhonorował Złotym Krzyżem najzdolniejszego z trójcy – Gustava Klimta. Nagroda cesarska, otrzymana w wieku 26 lat, otworzyła mu drogę do uznania. Malarz został honorowym członkiem uniwersytetów w Wiedniu i Monachium.
W drugiej połowie 1890 przyszły twórca modernizmu stanął na czele grupy artystów zwanej wiedeńską secesją. Młodzi austriaccy buntownicy odrzucali ramy malarstwa akademickiego, zaskakując i szokując społeczeństwo zbyt odważnymi dziełami.
Pierwsze prace Klimta, które przyniosły mu skandaliczną sławę, były dekoracyjne. W 1894 r. otrzymał on zamówienie na 3 obrazy na sufit auli Uniwersytetu Wiedeńskiego, które ukończył 6 lat później. Prezentacja obrazów „Filozofia”, „Medycyna” i „Orzecznictwo” przerodziła się w skandal.
Oburzeni konserwatywni obywatele nazwali prace pornografią i domagali się zamknięcia malarza w więzieniu. Gustav Klimt nie przyjmował więcej podobnych zleceń, ale nie zrezygnował z rysowania nagiej kobiecej natury. Jednocześnie erotyka i zmysłowość w jego płótnach nie przekraczały cienkiej granicy, poza którą stałyby się rozwiązłe i wulgarne.
Finał lat 90. XIX wieku nazywany jest „złotym okresem” w twórczości mistrza secesji. Do tworzenia obrazów tego czasu Klimt używał złota płatkowego, a jego płótna z końca lat 90. XIX wieku są najdroższe i najsłynniejsze.
W 1899 roku Gustav Klimt ponownie zszokował publiczność, prezentując płótno pod tytułem „Naga prawda”. Symboliczna naga rudowłosa dziewczyna z lustrem w dłoni uosabiała tę właśnie „nagą prawdę”. Na falę krytyki malarz odpowiedział dokładnie tak, jak tego można było oczekiwać od genialnego awanturnika: namalował nowy obraz o tym samym szokującym „charakterze”. Obraz „Złote Ryby” pokazał publiczności wdzięki tej samej piękności z ognistymi włosami i zaokrąglonymi kształtami.
Gustav Klimt był ulubieńcem losu. Był sławny za życia. Mistrz był bombardowany zamówieniami, które były hojnie opłacane. Mógł wybierać tematy i motywy, które wydawały mu się interesujące. Ale w każdym z jego obrazów obowiązkowym elementem były kobiece ciała i nieukryty erotyzm.
Najsłynniejszymi obrazami „złotego okresu” austriackiego mistrza secesji są, oprócz „Pocałunku” i „Nagiej prawdy”, płótna „Portret Adele Bloch-Bauer”, „Węże wodne”, „Nadzieja”, „Trzy okresy życia kobiety” i „Drzewo miłości”. Ostatnie dzieło, namalowany w latach 1905-1909 fresk, można zobaczyć w Pałacu Stocleta w Brukseli. Fresk ma inne nazwy – “Drzewo Wiedzy” i “Drzewo Życia”.
Spuścizną Gustava Klimta są także pejzaże malowane w jego „sygnaturowym” stylu malarstwa. Dla nich mistrz wybierał kwadratowe płótna, wierząc, że taka forma „rozszerza” przestrzeń. W ostatnich pięciu latach życia Klimt malował tylko pejzaże. Najbardziej znane to „Jabłoń” i „Brzozowy las”.
