Wnętrze w stylu loft: 35 pomysłów

Nierzadko w sztuce w tym samym czasie pojawiają się przeciwstawne sobie nurty, które następnie stają się wizytówką epoki historycznej i wdzięcznie się dopełniają. Zachowując ogólną tematykę naszej podróży do świata artystycznych stylów, postanowiliśmy przenieść się wspólnie z naszymi czytelnikami do XX wieku i rzucić okiem na współczesne życie pod nietypowym kątem.

Tematem naszej analizy jest styl architektoniczny „loft”, który został zapoczątkowany w drugiej połowie XX wieku i osiągnął swój szczyt popularności w dzisiejszych czasach, a szczególnie w ostatnich dwóch dekadach.

Loft można uznać za surowe odbicie współczesności, oparte na różnorakich, zapożyczonych koncepcjach artystycznych. Jego pojawienie się związane jest z brakiem klasycznych środków artystycznego wyrażenia swojego „ja”, jak również z przewagą funkcjonalności przedmiotów nad ich formą.

Styl „loft” narodził się w ubogich przemysłowych dzielnicach Nowego Jorku w latach 40. XX wieku. Pomimo faktu, że Stany Zjednoczone były dalekie od wydarzeń europejskich, kryzys odczuli wszyscy. W Nowym Jorku znacząco wzrosły ceny ziemi z powodu napływu migrantów. Przedsiębiorstwa były zmuszone wstrzymać swoją produkcję, a pomieszczenia fabryk zaczęto wyprzedawać.

Niedrogie pomieszczenia były siedliskiem artystycznej bohemy, która nie posiadała wystarczających środków na zakup eleganckich apartamentów w gęsto zaludnionym Manhattanie. W byłych zakładach produkcyjnych osiedlali się artyści, którzy z powodzeniem godzili miejsce pracy z miejscem do życia, nazywając je pracownią. Pomieszczenia rzadko dzieliły się na osobne pokoje, ponieważ to pociągało za sobą dodatkowe i niepotrzebne koszty.

Początki loftu i jego przejawy:

• •   koncepcja otwartej przestrzeni;
  •   funkcjonalność pomieszczeń, gdzie praca staje się częścią życia człowieka.

Loft – wyjątkowy nurt architektoniczny, w którym brak wyrażenia swojego „ja” jest niezwykle przekonującym i dobitnym instrumentem artystycznym tego stylu. Kluczowym przedmiotem nowej sztuki stały się pomieszczenia fabryk i zakładów przystosowane do zamieszkania, przerobione na sale wystawowe i biura.

Loft często nazywany jest też industrialnym designem, ponieważ mowa tutaj o pomieszczeniach przemysłowych, ale zestawienie to nie jest całkiem poprawne. Stylistyka loftu lepiej odzwierciedla ideę stylu retro-industrial. W autentycznych wnętrzach dobrze sprawdza się niedostrzegalny związek minionego z teraźniejszym, który stanowi idealną całość.

Charakterystyczna cecha stylu — brak wykończenia w normalnym rozumieniu. Widoczne elementy konstrukcyjne, niedokładnie murowane ściany, belki i stropy – to wszystko stało się nieodzowną częścią wnętrza. To tylko widoczna część obrazu, obejmująca również zastosowanie surowego „eco-decoru” w formie „tak jak jest”.

Loft przypomina odbiorcy o przeszłości i przemijaniu. W tym wnętrzu nie trudno dostrzec aranżacje w duchu poprzemysłowej przestrzeni. Postrzeganie takiego wnętrza można porównać do retrospekcji, tworzącej jednocześnie wyjątkową atmosferę odpoczynku i relaksu. Głęboka obrazowość i bogactwo wizualnych i myślowych narzędzi do wyrażenia samego siebie kształtują niekończącą się przestrzeń dla kreatywności.

Niezwykłe formy i obiekty loftu:

• •   retroperspektywa – odbiór designu – odzwierciedlający zmiany ram czasowych w designie wnętrza;
  •   eko-formy – szorstkie surowe formy w wyszukanej „osłonce”, ceglane, betonowe ściany, belki, instalacje, rury i inne;
  •   muzealna ekspozycja.

Zmiana perspektywy czasu w sztuce – jest to dobrze znany motyw, który wiele razy naturalnie wchodził do historii kultury artystycznej. Tak samo jest z loftem. Kształtował się on równolegle z modernizmem, odzwierciedlając inną – luksusową stronę XX wieku. Można by zaryzykować stwierdzeniem, że stał on się swojego rodzaju antagonistą, ale w praktyce kierunki te rozwijały się równolegle, jak dwie linie, które nigdy się nie skrzyżują.

Społeczność artystyczna w tamtych czasach była w zupełności zadowolona własnym życiem i nie walczyła ze sobą nawzajem, dlatego też w lofcie obserwuje się charakterystyczną obecność kontrastów, ale również brak konfliktów. Dzięki temu wnętrza są spokojne i zrównoważone.

Loft z historycznej perspektywy można porównać do romańskiej i przedromańskiej sztuki, dla której typowe było naturalne wykorzystanie drastycznie utraconego antycznego dziedzictwa, surowych form, stosunkowego braku form do wyrażenia samego siebie z powodu złożonego rozwoju.

Historyczne nawiązania w przejawach loftu:

• •   obecność kontrastów, ale brak występowania konfliktów we wnętrzu;
  •   dziedziczenie artystycznych założeń;
  •   naturalne i bezkonfliktowe zestawienie z innymi stylami.

Loftowe wnętrza z 30 i 50 lat. XX wieku przebyły drogę od pracowni do artystycznych pomieszczeń, gdzie koncentrowały się główne kulturowe wydarzenia Nowego Jorku. W 1950 roku loft znalazł się na szczycie mody, w byłych już przemysłowych pomieszczeniach odbywały się najgłośniejsze wydarzenia i wystawy. Oczywiście, naturalnym elementem wnętrz loftowych stał się eksperyment twórczy.

Wydarzenia w przejawach loftu:

• •   kryzys wnętrza jako narzędzie twórcze;
  •   art-przestrzeń i eksperymenty twórcze;
  •   dziedziczenie technik artystycznych.

Przemysłowa architektura i jej części są centralnym elementem loftowych wnętrz. Główne akcenty powinny być skoncentrowane na oknach. Często funkcjonalnymi dekoracjami współczesnego wnętrza są rury, wentylacja, schody i zachowane części dużych fabrycznych urządzeń.

Oprócz znaczeniowych, kompozycyjnych cech i retro-industrialnej koncepcji, loft posiada charakterystyczne i określone techniki designerskie. Dla wnętrz loftowych typowe jest połączenie kontrastowych lub monochromatycznych barw.

Do typowych technik wystroju wnętrza w duchu loft zalicza się obecność kontrastów. Bardzo często na ścianach realizowany jest zabieg 3+1 z kontrastowym połączeniem. Na przykład trzy ściany pokryte są cegłą, a jedna – tynkiem ozdobnym.

U podstawy loftu leży koncepcja otwartej przestrzeni, dlatego też meble często występują w roli przegródek i wykorzystywane są do podziału pomieszczenia na strefy. Podstawowa cecha wszystkich przedmiotów znajdujących się we wnętrzu – funkcjonalność, a ich rozmieszczenie może być dowolne.

Autentyczne loftowe wnętrza cechuje odejście od klasycznej formy dekoracji, która sprawia, że wnętrze jest funkcjonalne i komfortowe: tekstyliów. Loftowe pomieszczenia zasadniczo są wolne od zasłon i firanek.

Luksusowy loft powiązany jest ściśle ze środowiskiem twórczym, artystami, malarzami, osobami ze sfery teatralnej i kinowej. Kierunek ten łączy się z art déco i pop-artem, który harmonijnie łączy się z loftowym wnętrzem. W takich wnętrzach przejawia się teatralność i artyzm, a to oznacza, że w nich z powodzeniem mogą być wykorzystane dodatki w stylu barokowym.

Hipsterski wygląd wnętrza doskonale nadaje się do pokoi młodzieżowych, ponieważ oparty jest na przedmiotach codziennego użytku, wykorzystywanych przez osoby młode. Tradycyjne dla loftu dekoracje, związane z codziennością, są fundamentem do stworzenia autorskiego wnętrza.

Istnieje powszechnie znane powiedzenie, że klasyka łączy się ze wszystkim. Jest to całkowicie naturalne za sprawą antycznego dziedziczenia. Klasyczne i industrialne elementy, związane z codziennym życiem, będą dobrze pasować do wnętrza.

Podstawowe zadanie loftowego designu – pogodzić artystyczną koncepcję z funkcjonalnością.

Biorąc pod uwagę, że u podstawy stylu leży eksperyment twórczy, w granicach jednego mieszkania możliwe jest zastosowanie kilku loftowych kierunków, które zapewniają odbiorcy podróż po jednym z najbardziej popularnych retro-industrialnych stylów. Zachęcamy do obejrzenia naszej galerii i ocenienia kolekcji tapet w stylu loft.